W zatłoczonej sali
odkryłem istny cud,
stałaś pośród kobiet
jak mak wśród łanów zbóż.
Długimi palcami
starałaś się ukryć
wycięcie w czerwonej
wieczorowej sukni.
Pod naporem wzroku
swoim w bok pobiegłaś,
niczym ptak spłoszona
rumieńcem spłonęłaś.
Pragnienie się rodzi
w głowie opętańca
podbiegam ,skłon - proszę
boginię do tańca.
Wtulona w ramionach
jak listek dygoczesz,
kolor chcę ustalić
Twych świecących oczek.
Do uszka chcę szeptać
żem znalazł co święte
choć usta otwarte
to gardło ściśnięte.
Nóg zgodny korowód
odbija się echem,
komplement żeś piękna
kwitujesz uśmiechem.
Myśl strachem napawa
że skończy się taniec
niebiosa chcę spytać
co tam zapisane.
Lecz ono ogłuchło
me prośby ma za nic,
orkiestra skończyła
- utonął Tytanic.
IDOL
