Niespodzianie dzisiaj
bańka szczęścia prysnęła
kiedy do raju wrota
przed nosem zatrzasnęłaś.
Słowa jak kamienie
me serce zmiażdżyły
łez gorzkich potoki
marzenia rozmyły.
Twarz piękną kryjesz
za czarnym woalem
przez co nieustannie
wzbudzasz serca alert.
Oddalasz się spiesznie
wśród kompletnej ciszy
zatrzymać Cię pragnę
wołania nie słyszysz.
Gdy już upadam
jak ranny Adonis
spojrzeniem moc dajesz
by znowu Cię gonić.
Niosąca niepewność
jak hazardu karta
nadzieja umiera
do muru przyparta.
Przegrany się dźwigam
przybity brzemieniem
Ikarem nie będąc
żyć mogę wspomnieniem.
IDOL
