Şiir yazmak!
Gündüzleri! maden ocağındaki sonu olmayan tünelin ucu.
Geceleri bir yudum su...
Geçen süre kadardır. Benim için.


Şiir yazmak!
Sahilde dalgalarda kaybolduğum,
Kalabalıkta kendimi bulamadığım, anlardır.
Sayısını bile bilmem.
Dalgalara karışan buruşmuş kağıtlar!


Şiir!
Para ile satılmayan.
Gülerken başlığı olmayan.
Ağlarken, gözyaşı ile sayfaları dolduran.
Kelimeleri ''Yalnızlar Dükkanı''nda satılan
Bir canlı gibidir!
Benim için.
Şiir yazmak!
Prangaları olmayan
Bir köleliktir benim için.


Bir tek ben miyim? Karın tokluğuna çalışan.
Bedelsiz çalışırım, kağıda, kaleme!
Masamda bırakılan bir yudum su!
Yeterlidir benim için!
Kanayan içimdeki lakırdıları aktarmaya!
Beyaz sayfalara!


Ne zaman gözlerim uzaklara dalarsa!
Ne zaman uçsuz bucaksız dağlarda dolaşırsam.
Seninle kavga ettiğim her gecelerin sabahında!
Anahtar deliği olmayan odalara hapsolduğumda!
Işıkların ne zaman gözlerini kapatırsa!
İşte o zaman başlar benim mesaim.


Tıpkı şimdi olduğu gibi!
Alabilirsin!
Yine bedeli olmayan gözyaşlarımın,
Döküldüğü beyaz sayfaları!
Beğen
Yorum Yap
Paylaş

Almış oltasını, güneşe doğru sallıyor.
Üflediği dumanı, güneşini karartıyor.
Aslında beklediği bir balık değil!
Belki bir sevgili, belki de kendisi gibi dertli,
Başka bir gün, oturmuş, deniz kenarına.
Yine dumanı, sanki gökyüzünü kaplarcasına,
Kapatmış güneşini.
Hissediyorum çığlıklarını,
''Güneş ile batmak mı'' yoksa Geceleri selamlamak mı!
Belki bir sevgili, belki yalnızlığını paylaşacak!
Belki hatıralarını parçalayacak.
Güneşi kaplayan, duman değil.
Yalnızlık,
Karanlık.
Aradığı, sevgili değil.
Mumışığına yansıyan, beyaz sayfalar.
Üstüne döktüğü belki hatıralar.
Belki hayal kırıkları..
Ve en sonunda kendime ulaşıyorum.
Geceleri titreyen, kağıda sarılan,
Ağlayıp,gözyaşı dökmeyen.
Sevilen, ama sevmekten korkan.
Aşkı he zaman yarına iteleyen.
Ben!
...
Hep bir yolcu eden, asla yolcu olmayan.
Hep sevilen, ama sevgiyi sevişmek ile cezalandıran.
Hep düşünülen, düşündürene, şans vermeyen.
Hep yazan... Yazdığı da kendisi olan.Bir gün, şair, yarın ressam.
Gündüzü zorla, geceyi zevkle yaşayan.
Bir gün sevgili ile, bin gün mısralar ile sevişen.
Gözlerimin gördüğünü, gönlümün gömdüğüne değişen.
Yeter dediği kadar, yitirdiklerini,
Kaderin itirazına değil, değişmeyen kaderime, alışan.
Unutma!
Beni ben de yaşadığım her gün,
Seni, sana armağan ettiğim günlerin kadardır.