Niedawno przybył bocian
młody słowik już śpiewa,
dopiero połowa lata
a już myślą w przód wybiegam.
Jeszcze słońce przypieka
grzejąc czarnego kota,
a moje myśli daleko
w mej głowie jesień złota.
Kolorem barw wybuchnie
skryta w zarośli gęstwin
zjawi się jak malarz
co zieleń unicestwi.
Znów niebo się zachmurzy
poleci w dół barometr,
i wszystko wicher swawolnik
otuli mgieł welonem.
Niebiosa się otworzą
dżdże nieustanne schwycą,
milionem drobnych kropel
spragnioną ziemię sycąc.
Na spacer tedy ruszę
wbrew niebieskim dopustom,
wcale nie mogąc pojąć
czemu tak wokół pusto.
IDOL
