fangry

,Na niebie zorza bielała
kula słońca się zaświeciła
wokoło mgła się rozpościerała 
lekkim dotykiem, ziemię pieściła

ptasia muzyka płynęła
budząc śpiewem o poranku
niczym duch wychłynęła
jasna postać, stojąca na ganku

zwabiona myślami
czy wiedziona bicia sercem
ruszyła bosymi stopami
traw pełnej rosy kobiercem

we włosach rozpuszczonych pukli
które wiatr lekko rozwiewa
niczym stado pomuchli
które morska fala przesiewa

koszuli biel się mieniła
w niebieskich oczu głębinie 
usta jej radość spowiła
wzrok spoczął, na dojrzałej malinie

wdzięcznym ruchem ręki 
już po owoc sięgała 
ściskając delikatnie szczęki
słodycz się w ustach rozlała

jeszcze większy się uśmiech pojawił
jakby to było słońca odbicie
wczorajszy wieczór w myślach się jawił
i ten ,co całował skrycie

/ IDOL /