Drugi raz stanęła
na mogile róża
czerwona jak sztandar
zatknięty na gruzach.
Stoję zapłakany
grób od łez aż przesiąkł,
gdy odeszłaś mija
następny już miesiąc.
Znicze jasnym blaskiem
pyłgają smutaśnie
płonąc jak ma miłość
co nigdy nie zgaśnie.
Słowa nie padają
żal je w gardle dławi
jedynym wyrazem
serce, które krwawi.
IDOL
