..
Można piękno tworzyć
za pomocą litery,
pędzlem albo głosem
można okiem kamery.
Gdy ją uruchomisz
świeci jak mikrofala,
z uśmiechem na twarzy
obrazem świat utrwalasz.
Niczym dyrygent sławny
tłumem dyrygujesz,
sprawnie drobniutka rączką
zoomem operujesz.
Ostre sceny łóżkowe
mistrzowsko ujmujesz,
bez mrugnięcia okiem
zimną krew pokazujesz.
Jak wygłodniałe zwierzę
wciąż swą nadzieję żywię
że pozwolisz kiedyś
stanąć w obiektywie.
IDOL
Ledwie dzień się rozpoczął
słońce rzuca promienie,
doczekać się nie mogę
jak sztubak się rumienię.
Tyle westchnień ,zabiegów
prośby i ciągłe błaganie
wreszcie się dziś udało
wyznaczyłaś spotkanie.
Porównać Ciebie pragnę
w sercu pełno bojaźni ,
z portretem malowanym
myślami w wyobraźni.
Każde słowo chcę chłonąć
które się z ust uroni,
z muzyką Twego głosu
co w mej głowie dzwoni.
W oczu przejrzystej głębi
szczęścia chcę wypatrywać,
w jego toni utonąć
mimo że umiem pływać.
Uczucie które zapłonęło
pośród błogiej radości
niech się w nas rozpala
płonąc ogniem miłości.
IDOL
Cnota z okazją
dawno dojrzały,
wreszcie po latach
razem się spotkały.
Żeby to uczcić
poszły do Spały,
na koniec w łóżku
wylądowały.
Kiedy nastąpił
już ranek biały,
cnoty nie było,
gdy z łóżka wstały.
To nierozsądne
i ogrom głupoty,
nie kusząc losu
nie stracisz cnoty!.
IDOL
Choć oczy zamknięte
chyba wciąż jeszcze śpię,
dusza jak tabun koni
do Ciebie już się rwie.
Usta ciągle głodne
jak chory na bulimię,
pragną jak modlitwę
wymawiać Twe imię.
Serce bije żywiej
choć całą noc kulało,
ramiona gotowe
opleść Twoje ciało.
W oku już się kręci
mała łza radosna,
kiedy pośród tłumu
dostrzega Twoją postać.
Milczę, słowa wyrzec
nawet nie jestem w stanie,
wygłodniałemu niesiesz
miłość na śniadanie.
IDOL
Ciemna noc nad górami wisiała
płatki śniegu, tańcząc spadały
świtaniem ze snu się poderwała
patrzyła na narty ,co w kącie stały.
Wreszcie co było tylko pragnieniem
a długo tak, na to czekała
podniosła się, z cichym westchnieniem
w myślach już stokiem zjeżdżała.
Zaczęła ubierać narciarskie ubranie
jeszcze tylko gogle,czapeczka
przed chatą czekały,góralskie sanie
pomadką otula piękne usteczka.
Wyciąg, na górę powoli się wspina
w dole stok oczy zachwyca
już jest wierzchołek ,narty przypina
w dół rusza jak błyskawica.
Pędzi jak burza,stokiem szusuje
jak jeździec na rączym rumaku
wiatr z ciałem pięknym flirtuje
już jest na dole,przy starym ratraku
Koniec zimy,marzec lepi garnki
wiosna już puka zielona
pusto,niema już narciarki
wyjechała-została miłość szalona.
IDOL
