fangry

Kiedy oczy otwieram
już mi Ciebie brakuje
do pracy się zabieram
w myślach, Twój obraz maluje

ręką do głowy docieram
która we włosach ginie
z trudem się przedzieram
w jasnej miękkiej gęstwinie

wiedziony gamą aromatów 
twarz w nich zanurzam
niczym wonnością kwiatów 
zapachem ich się odurzam

w oczu niebieskim lustrze
z rozkoszą się przeglądam
jak w drogocenne kruszce
do głębi ich zaglądam

aż mi widok przesłoni
kolorem nocy barwiona
niby płatkami piwonii
rzęs długich zasłona

ust pełnych obrazem
wzrok stęskniony sycę
kiedy serca nakazem 
wlepiam w nie, me źrenice

czekam na miłe doznanie
choć chwila ta się dłuży
kiedy ulegną zmianie
otworzą się,jak pączek róży

ruch na nich ożyje 
kształt przybierając falisty
szczególny uśmiech je pokryje
zadziorny i perlisty

radość wokoło wybuchnie 
niczym wiosna w maju
szczęście na mnie chuchnie
poczuję się jak w raju 


  IDOL