Jak ptak instynktem wiedziony
w serca tęsknoty ulewie,
w parku wstępuje zielenie
wspomnień myślami by błądzić.
Księżyc zerkając ukradkiem
w wodzie podziwiał odbicie,
sypiąc poświaty ukryte
tworzył świetliste miraże.
Gardeł zamknięte arsenały
cieszą cichymi jękami,
dzwony klasztorne dźwiękami
pieśni miłości nam grały.
Serca ściśnięte wciąż drżały
jak liść osiki na wietrze,
usta od żaru gorętsze
sycą słodyczy rzekami.
Wyznam to z czystą rozkoszą
myśleć o Tobie nie przestaję,
w sercu gniazdko uwiłaś
byłaś mą pierwszą miłością.
IDOL
