Nigdy nie zapominaj najpiękniejszych dni Twego życia! Wracaj do nich, ilekroć w Twoim życiu wszystko zaczyna sie walić.

Gonitwa

Kolejny dzień żegna się z nami
Drugi wkrótce pośpieszy za nim
Przerwy w życiu nam trzeba
Noce krótkie, snu za mało
A myśli wciąż się rozmnażają
I tak już w zaciasnej głowie

Dzień za dniem tak goni
Człowiek człowieka chce przegonić
Każdy pragnie być lepszy od każdego
Napewno niegorszy od drugiego
I z uśmiechem na twarzy czeka
Aż drugiemu podwinie się noga

Nikt nie patrzy na nikogo
Każdy sam sobie rzepkę skrobie
Wyciąga ręce, bo wciąż ma mało
Jeszcze więcej by się należało
Skubnie tu i tam troszeczkę
Nieszkodzi, że innym ubyło

Może i żal czasem jest kogoś
Lecz nie śpieszy nam się z pomocą
Lepiej zamknąć przed prawdą oczy
I udawać niewidomego
Tak łatwiej i nic nie kosztuje
Jeśli nas to nie dotyczy

Ludzie przestali być sobą
W gonitwie potracili twarze
Dążą łokciami do celu
Za wszelką cenę po trupach
Stali się zwierzętami...
Przepychając się do koryta

%%GD_PHOTO_ID%10681053%l%x1Z%%

Jak nie kochać jesieni, jej babiego lata,
Liści niesionych wiatrem, w rytm deszczu tańczących.
Ptaków, co przed podróżą na drzewie usiadły,
Czekając na swych braci, za morze lecących.

Jak nie kochać jesieni, jej barw purpurowych,
Szarych, żółtych, czerwonych, srebrnych, szczerozłotych.
Gdy białą mgłą otuli zachodzący księżyc,
Gdy koi w twoim sercu codzienne tęsknoty.