. . . Na swojej drodze Młody Anioł spotkał piękną kobiete,
długo się jej przyglądał, po czym spytał dlaczego jesteś taka piękna.
Nie usłyszał odpowiedzi. Piękna istota nawet nie drgnęła.
Spytał jeszcze raz. I znów usłyszał głuchą ciszę.
Popatrzał jeszcze chwilę i odszedł. Zaskoczony i zamyślony. . .
Szedł dalej, spotkał mężczyznę, przystojnego, uśmiechniętego, idealnego.
Przyglądał mu się bacznie po czym zapytał: dlaczego jesteś tak idealny?
Lecz i ten mężczyzna milczał. Zdziwiony Anioł poszedł dalej. . .
Szedł i rozmyślał nad tymi ludźmi, dlaczego nic nie mówią mimo iż wydają się idealni.
W tym zadumaniu poszedł do Starszego Anioła by znaleźć odpowiedź na to nurtujące pytanie.
Starszy Anioł podumał chwilkę po czym powiedział:
nie zwracaj uwagi na to co powierzchownie piękne, bo to bardzo mylne,
patrz zawsze w oczy, one powiedzą Ci czy rozmowa ma sens. . .
Na co Anioł odpowiedział : oni mają piękne oczy, idealne więc dlaczego?
W odpowiedzi usłyszał: oczy które nigdy nie wypłakały ani jednej łzy smutku,
tęsknoty, żalu, złości i radości to oczy puste. . .
