fangry

Jak strzała wystrzelona z łuku w przestworze
jak łódź wypływająca w bezkresne morze
jak myśl rzucona,już jej nie zatrzymasz
tak ty jaskółko,powietrze przecinasz

jak błyskawica,kreślisz na niebie znaki
nie mogą się z tobą,ścigać inne ptaki
by nagle zwabiona myślą tajemną
jak zając śmigasz tuż ponad ziemią

gdybyś zechciała kochana jaskółko
być mi kompanem,mą przyjaciółką
chciałbym powierzyć ci moje radości
byś była łącznikiem mojej miłości

tak jak listonosz zaniosła pakunek
dla mojej kochanej ,mój pocałunek 
a jeśli by go przyjąć zechciała
przynieś też do mnie ,gdyby oddała

miała byś od nas mnóstwo wdzięczności
za to łączenie naszej miłości
lecz ty nie słyszysz tak mi się zdaje
wolisz odlecieć w cieplejsze kraje.

IDOL

Czas płynie nieubłaganie
zatrzymać się nieskory,
znika młodzieńcza buta 
mam coraz więcej pokory.

Niedawno ocierałem
łzy w żoniny fartuszek,
męki ponosząc straszliwe
kiedy zabolał paluszek.

Okropny byłem gdy miałem
wszystkim dawałem lekcję,
wypiąć goły pośladek 
aby otrzymać iniekcję.

Dopadła mnie sprawiedliwość
nie wściekam się bez powodu,
dźwigam krzyż bez szemrania 
nie stękam jak za młodu.

Aby coś trafnie ocenić 
najlepiej to dobrze znać
tego co nazwę wymyślił
musiało też nieźle rwać

Podołam większym wyzwaniom 
choć ciężkie przezywam chwile
chętnie przyjmując za tych 
co nie udźwigną tyle.

IDOL

 Tej nocy znowu mnie odwiedziłaś
 jak anioł jasny z obłoku zstąpiłaś
 poświatą księżyca oświetlona
 idziesz w otwarte moje ramiona.

 Kiedy się zbliżasz z każdym stąpnieniem
 widzę naocznie co było marzeniem
 co dotąd zjawą senną mi było
 faktem się stało – urzeczywistniło.

 Serce z radości rwie się w niebiosy
 księżyc oświetla anielskie włosy
 które jak potok z góry spadają
 loki skręcone w poświacie grają.

 W środku włosów twarz rozświetlona
 noskiem jak skała na wpół rozdzielona
 po boku której jak w morze wrzucone
 oczka iskrzące jak listki zielone.

 No i te usta całe różowe
 na powitanie moje gotowe
 brałem twarz w dłonie juz ją tuliłem
 wszystko zniknęło - i się obudziłem.

 IDOL

Nie powiedziałam kocham - myślalam że zdążę
Nie powiedziałam przepraszam - myslałam że mam czas
Nie powiedziałam tesknie - sądziłam że to oczywiste
Nie zdążyłam złapac za rękę - gdy odchodziłeś
Teraz nie ma już NAS - zostały tylko wspomnienia

Piękna niczym modelka
męskie serca łamała,
codziennie na ulicy 
komuś w oko wpadała.

Pod oknem się przewijał
długi sznur wielbicieli,
którzy w otwartym oknie 
zobaczyć Piękną chcieli. 

Stojący pod oknem Jan
z brodą długą jak u żubra, 
dowiedział się że nie ujrzy 
bo nie ma się w co ubrać.

Pawłowi co od stania
niczym szpinak zzieleniał,
też nie osiągnął swego 
grypą jej nos sczerwieniał.

Przeszkody się piętrzyły
pośród dni nocy i ranków
które wręcz wyrzucały
nadzieje z serc kochanków.

Ucichł gwar na ulicy
miłosnych serenad żal,
samotnie w oknie stoi 
spoglądając smutnie w dal.

Nie można wciąż się skrywać
okazywać humorów, 
ktoś już gdzie indziej czeka
gotowy do amorów.

IDOL